Waarom gaan we naar Katowice?

• 30 november 2018
• Bertram Zagema

Ik zit nu in de trein naar Katowice, Polen. Zondag begint hier de COP, de 24e internationale klimaatbijeenkomst. Ik maak deel uit van de Nederlandse delegatie. Het kan je niet ontgaan zijn: er staat veel op het spel.

Noodklok voor klimaat

Het klimaatpanel IPCC, wat voor de Verenigde Naties in kaart brengt wat de wetenschappelijke inzichten zijn over klimaatverandering, luidde onlangs de noodklok. Als we niet streven naar maximaal 1,5 graden opwarming van de aarde zijn de gevolgen rampzalig. Vooral voor ontwikkelingslanden: met name in de armste landen doet extreem weer oogsten mislukken, met honger en armoede tot gevolg. Juist de landen die het minst hebben bijgedragen aan de klimaatverandering, vangen de hardste klappen op.

Het is dus van cruciaal belang om alle zeilen bij te zetten. We moeten ambitieuzer zijn. De huidige plannen, zoals ingediend na de klimaattop van Parijs, leiden ons naar 3 graden stijging . Het broeikaseffect tot 1,5 graden Celsius beperken kán, maar dan moeten overheden nu wel heel snel in actie komen.

Omgaan met de gevolgen

Tegelijkertijd is het belangrijk dat mensen leren omgaan met de onvermijdelijke gevolgen van klimaatverandering, die we nu bij de huidige 1 graden Celsius stijging al zien. Denk aan droogte, hitte, regenval en een stijgende zeespiegel.  Te weinig maar ook te veel regen is desastreus voor gewasopbrengsten. Met name boeren  in ontwikkelingslanden die van regenval afhankelijk zijn voor hun productie, worden hard getroffen. Met een halve graad temperatuur stijging is de hoeveelheid voedsel voor mensen in de Sahel en Zuidelijk Afrika al dramatisch verminderd.

Belofte maakt schuld

Dus hier ga ik me te komende twee weken voor inzetten: onderhandelaars ervan doordringen dat regeringen hun ambitie bij moeten stellen en alles op alles moeten zetten om tot maximaal 1,5 graden opwarming te blijven. Daarnaast beloofden de rijke landen structurele financiele steun aan ontwikkelingslanden. Zodat ook zij de klimaatdoelstellingen kunnen halen en de negatieve gevolgen van klimaatverandering het hoofd kunnen bieden. De afspraak: vanaf 2020 moet hiervoor 100 miljard dollar per jaar beschikbaar zijn.

Maar die afspraak wordt niet nagekomen. Ik zal in de wandelgangen de regeringsvertegenwoordigers doordringen van de noodzaak hun financiele afspraken na te komen. Zo kunnen boeren zaden kweken die beter bestand zijn tegen droogte of aanhoudende regen, kunnen gemeenschappen op tijd gewaarschuwd worden als het water stijgt en kunnen ze de landbouw, veeteelt en visserij verduurzamen. Met het geld kunnen we samen aan de benodigde lokale oplossingen werken die mensen in kwetsbare gebieden weerbaar helpen maken tegen klimaatverandering.