Waar blijft het beloofde geld voor het klimaat?

• 27 januari 2021

Aan de vooravond van een grote internationale klimaattop verwoordt Ayesha Siddika, een jonge klimaatactivist uit Bangladesh, haar zorgen: 'Ik ben heel blij te zien dat er zoveel succesvolle klimaatadaptatieprojecten worden uitgevoerd. Maar laten we niet vergeten dat er nu mensen buiten de boot vallen.'

Video

Op deze plek staat een YouTube video. YouTube plaatst cookies.
Als je die hier wilt bekijken, kies dan bij cookie-instellingen dat je social media cookies accepteert.
Of bekijk de video buiten deze site op YouTube.

Regeringsleiders praten over klimaatsteun…

Nederland organiseerde afgelopen week een internationale klimaatconferentie, de Climate Adaptation Summit. Wereldleiders kwamen digitaal bij elkaar om kennis en ervaring uit te wisselen over klimaatadaptatie. Hoe kunnen we ontwikkelingslanden ondersteunen om zich aan te passen aan de gevolgen van klimaatverandering?

Grote woorden, grote plannen

Het is harstikke positief én belangrijk dat rijke landen serieus stilstaan bij de vraag hoe ontwikkelingslanden zich kunnen aanpassen aan het veranderende klimaat. Want hoewel rijke landen de grootste verantwoordelijkheid dragen voor klimaatverandering, worstelen juist de armste landen met de gevolgen. Er zijn al vele klimaatplannen opgesteld om zich tegen die gevolgen te weren, maar zonder een bijbehorende pot geld blijft de uitvoering ver achter. Rijke landen beloofden eerder al 100 miljard dollar per jaar voor klimaatfinanciering beschikbaar te stellen.

• 'Landen maken een rommeltje van de klimaatfinanciering bedoeld voor ontwikkelingslanden:' Lees meer in dit Nieuwsuur-artikel.

Waar blijft het beloofde geld?

Maar… de werkelijke waarde van de klimaatfinanciering is slechts een derde van het gerapporteerde bedrag, en dat geld komt vaak niet terecht bij de mensen die dit juist het hardste nodig hebben. Waarom zien klimaatactivisten zoals Ayesha hier zo weinig van terug?

Uit ons onderzoek bleek dat ongeveer een vijfde van de financiering ging naar de minst ontwikkelde landen en slechts 3 procent naar de kleine eilandstaten, die het meest bedreigd worden door klimaatverandering en de minste mogelijkheden hebben om hier iets aan te doen.

Bijna 80% van het geld blijkt geen gift, maar werd in de vorm van leningen gegeven. De inzet van leningen onder het mom van klimaathulp is een grof schandaal. De armste landen ter wereld, die vaak gebukt gaan onder de aflossing van onhoudbare schulden, mogen niet worden gedwongen om akkoord te gaan met extra leningen die moeten worden terugbetaald, voor een klimaatcrisis die ze niet hebben veroorzaakt.

Ayesha Siddika: 'We vertellen de mensen wiens dorp door de overstroming is weggespoeld dat ze zich moeten aanpassen, maar kunnen ze de cyclonen tegenhouden? Een nieuw eiland bouwen? Hulp hebben ze nodig.'

Zo pakken we de gevolgen van de klimaatcrisis aan

• Luister naar activisten en boeren: in lage inkomenslanden merken boeren nu al de gevolgen van het veranderende klimaat. Zij zijn direct afhankelijk van het eten dat zij verbouwen. Door extreme droogte verpieteren oogsten, hun enige bron van inkomsten of eten. Als gevolg van klimaatverandering worden cyclonen heviger en vernietigen hele woonwijken, vaak juist van mensen die geen middelen hebben om een steviger huis te bouwen. Juist de mensen die het hardst door de klimaatcrisis worden geraakt, worden vaak door beleidsmakers over het hoofd gezien. Daarom organiseren we platforms waarop mensen die vaak niet aan het woord komen, hun stem laten horen.
• Onderzoek: we bijten ons vast in de financiële aspecten van klimaatsteun. We doen onderzoek en publiceren rapporten, zoals het meest recente Climate Finance Shadow Report). Met de onderzoeken in hand wijzen we de politiek op hun gemaakte beloften en lobbyen met en namens de allerarmsten voor meer (financiele) steun voor maatregelen tegen de gevolgen van klimaatverandering.
• We volgen de onderhandelingen tijdens de verschillende klimaattoppen op de voet. We leggen onze standpunten voor aan de onderhandelaars, en zorgen dat ook tijdens de klimaattoppen juist boeren, boerinnen en klimaatactivisten uit niet-Westerse landen worden gehoord, binnen en buiten de vergaderzalen.
• We houden niet alleen een pleidooi voor meer klimaatfinanciering, maar vinden ook dat de overconsumptie van de rijkste mensen ter wereld aan banden moet worden gelegd om daarmee hun CO2-uitstoot te reduceren door CO2-uitstoot te belasten en de opbrengsten daarvan in koolstofarme sectoren te investeren. Door het creëren van nieuwe, groene banen verminderen we de uitstoot van de rijksten en investeren we in arme, kwetsbare groepen.