Arts in Gaza geeft niet op
- 25 augustus 2014
Een lange rij strekt zich uit voor het schoolgebouw. Tientallen moeders, vaders en kinderen wachten op behandeling in een mobiele kliniek die wordt gerund door de Palestinian Medical Relief Society (PMRS), met steun van Oxfam Novib.
Dokter Dabour behandelt de kinderen van Najah Ouda, die zijn gevlucht naar een school in Beit Lahia, Gaza. |
De school is berekend op 250 leerlingen, maar nu wonen er 4.000 mensen. Ze slapen in klaslokalen, gangen en op het schoolplein. Er is al dagen geen elektriciteit meer. Rioolpompen werken niet meer, waardoor afvalwater over de vloer stroomt. Vuilnis stapelt zich op bij de schoolingang. Er is onvoldoende voedsel of water voor zo veel mensen. Hierdoor verspreiden ziektes zich snel.
‘Vandaag, in vier uur tijd, hebben we 171 patiënten behandeld’, zegt dokter Ihab Dabour. Hij runt de mobiele kliniek met 1 verpleegster en 2 vrijwilligers. Ze pendelen tussen scholen om basale gezondheidszorg te verlenen, waar het ’t hardst nodig is. ‘Tussen onze patiënten waren vandaag 105 kinderen. De meesten lijden aan diarree, koorts en griep. Bij 2 mensen constateerde ik hersenvliesontsteking, die heb ik direct naar het ziekenhuis laten brengen.’
'Dat ik nog leef...'
Dokter Dabour weet uit eigen ervaring wat zijn patiënten doormaken. ‘Toen de Israëlische grondaanvallen begonnen, waren de wegen geblokkeerd. Ik zat dagenlang opgesloten in mijn eigen huis. Uiteindelijk wist ik tot te ontsnappen, samen met mijn gezin.’
‘Dit was de moeilijkste tijd voor mij. Veel mensen hebben acuut zorg nodig, maar ik kon niets doen, gevangen tussen de blokkades. Na dagenlange bombardementen besloot ik het risico te nemen en de mensen te gaan helpen. Onderweg ontplofte een bom vlak bij mij, mijn auto werd getroffen door een granaatscherf. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik nog leef…’.
‘Gelukkig zijn er dokters’
Het werk van dokter Dabour en de mobiele klinieken is van levensbelang voor de gevluchte families. Velen hebben alles verloren en geen huis om naar terug te keren, zoals Najah Abu Ouda.
Drie weken geleden ontvluchtte Najah en haar kinderen de voortdurende bombardementen. Ze vond een schuilplaats in een school in Beit Lahia, in het noorden van de Gazastrook. Tijdens een wapenstilstand keerde ze terug om te kijken wat er van haar huis over was. ‘Het lag in puin. Totaal verwoest. Ik keerde terug naar de school, met mijn kinderen. Zij waren volledig van de kaart.’
We schuilen nu drie weken in deze school. 70 mensen slapen in 1 lokaal, de situatie is verschrikkelijk. Mijn kinderen zijn heel vaak ziek. M’n jongste zoon is 2 keer behandeld voor hevige diarree en koorts. Ik maak me veel zorgen, maar het stelt me gerust dat er nu dokters en verpleegsters zijn. Ik weet dat zij alles zullen doen om mijn kinderen te redden als ze weer ziek zijn.’
Lees wat wij nog meer doen in de bezette Palestijnse Gebieden en Israël
Bron: Oxfam Novib, 26 augustus 2014