Zwanger in Gaza: dit is Wesals aangrijpende verhaal
Geen ziekenhuis of medische zorg, niet eens een bed of een badkamer: dat is de keiharde realiteit voor meer dan 52.000 zwangere vrouwen in Gaza op dit moment. Het is bijna onvoorstelbaar, te moeten leven met de angst om te gaan bevallen onder deze loodzware omstandigheden. Lees Wesals aangrijpende verhaal en ontdek wat wij doen om onder andere vrouwen zoals zij te helpen.
Samen met onze partners doen we er alles aan om zoveel mogelijk levensreddende noodhulp Gaza in te krijgen. Jouw bijdrage is keihard nodig.
Je leest de woorden van Wesal, een hoogzwangere vrouw met twee dochters van 7 & 3 jaar oud, die haar huis is kwijtgeraakt en in de straten van Rafah op zoek is naar een manier om veilig te bevallen.
"Als iemand mij zou vragen hoe het met mij gaat in deze oorlog, zal ik hem dan vertellen over het gebrek aan water en voedsel? Of hoe ik lijd onder het gebrek aan gezondheidszorg? Of over hoe we op het zand slapen zonder matras of kussens? Slechte communicatie, slecht vervoer, gebrek aan medicijnen, geen psychologische hulp. Het is meer dan een maand geleden sinds ik de stemmen van mijn moeder en vader heb gehoord. Ik weet niet hoe het met hen gaat. Bovenop alle uitdagingen komt dat nog, de zoektocht naar een manier om met onze geliefden te communiceren.”
“Ik ben gestopt met het drinken van veel water, zodat ik niet naar het toilet hoef.”
“Mijn wens is om toegang tot een badkamer te hebben. Het is verschrikkelijk om twee weken door te brengen zonder de kans op een douche. Als zwangere vrouw moet ik steeds vaker naar het toilet. Ik probeer mezelf te dwingen om maar één keer per dag te gaan. Ik ben gestopt met het drinken van veel water, zodat ik niet naar het toilet hoef.”
“Ik weet niet hoe ik de situatie moet beschrijven waarin we leven; niemand kan zich voorstellen wat we hebben meegemaakt. We zijn al vier maanden ontheemd en hebben geen kleding, bezittingen of een goede slaapplaats. Mijn dochters hebben slaapproblemen en nachtmerries, mijn jongste begint te stotteren. We worden continu wakker om te controleren of iedereen veilig is en niemand gewond is.”
Dit doen wij in Gaza
- Vrouwen worden buitensporig hard getroffen door het geweld. Naar schatting 70% van het aantal doden in Gaza is vrouw of kind. 52.000 vrouwen zijn zwanger en duizenden van hen zullen de komende maand bevallen. Wij trainen jonge mensen zodat zij mentale en fysieke eerste hulp kunnen verlenen. Ook leiden we verloskundigen op en delen kits uit voor een veilige bevalling. Ten minste 35 vrouwen konden veilig bevallen dankzij dit werk.
- De water- en sanitaire voorzieningen in Gaza zijn grotendeels vernietigd. Meer dan 83% van de watervoorraad is op. Door gebrek aan schoon drinkwater en hygiëne in de overbevolkte gebieden liggen ziektes zoals cholera op de loer. Samen met onze partner Palestinian Environmental Friends zijn we een grootschalig waterproject gestart. We installeren ontziltingsinstallaties en plaatsen grote watertanks met tappunten. Ook zorgen we voor douches en toiletten en delen we hygiënekits uit. Zo willen we meer dan 25.000 mensen voorzien van schoon water.
- Samen met onze partnerorganisaties delen we onder meer voedsel uit, warme kleding en dekens en cash geld voor mensen om in hun eerste basisbehoeften te voorzien. Met onze hulp hebben we tot nu toe ruim 250.000 mensen kunnen bereiken.
Mede dankzij donaties van supporters zoals jij en samen met onze partners doen we er alles aan om zoveel mogelijk levensreddende noodhulp Gaza in te krijgen. Maar het is nog lang niet genoeg; de noden zijn gigantisch hoog. Jouw bijdrage is keihard nodig.*
*Op dit moment staan onze vrachtwagens met hulpgoederen in lange rijen klaar. Helaas worden ze beperkt toegelaten en verlenen collega’s hulp met risico voor eigen leven door het aanhoudende geweld. Onze hulp komt dus terecht, maar mondjesmaat, en dat moet veranderen. Daarom eisen we via deze petitie dat de overheid aandringt op een staakt-het-vuren en het doorlaten van hulpgoederen.
“Elke dag is erger dan de dag ervoor; zelfs een koekje voor mijn dochters kopen is nu onmogelijk. Mijn jongste dochter vraagt me steeds waarom we niet kunnen genieten van de maaltijden die we vroeger aten als het regende. Of waarom we niet elke vrijdag bij elkaar komen om onze ochtendkoffie te drinken zoals we dat vóór de oorlog deden. Ik weet niet wat ik haar moet antwoorden. Als een van mijn dochters huilt, weet ik niet hoe ik ze moet kalmeren. Als ze me vertellen dat ze honger hebben weet ik niet wat ik moet zeggen.”
“Ik kan me niet voorstellen hoe ik op deze plek zal bevallen. Ik heb niet eens een kraamtas of babykleertjes, en dat maakt me elke dag aan het huilen. Elke dag die verstrijkt tijdens mijn zwangerschap huil ik meer dan de dag ervoor. We zijn gezegend met deze baby, 4 jaar na onze dochter, en we zouden blij moeten zijn en klaar voor zijn komst. Maar vandaag bid ik alleen nog maar dat de oorlog zal eindigen. Dat we naar iemands huis of naar het huis van mijn moeder kunnen gaan zodat de baby op een geschikte plaats terechtkomt, niet op de grond of op een stuk karton, waar we nu zijn. Psychologisch ben ik helemaal niet klaar voor het kind. Zelfs mijn man is in shock, hij blijft me vragen hoe we een nieuw kind in deze omstandigheden gaan verwelkomen.”
Buthaina zet zich in voor vrouwen in Rafah
“Deze oorlog is zoals niets dat we ooit hebben meegemaakt. We worden compleet meegesleept door de impact ervan – ontelbare ontheemden, verwoeste communicatienetwerken, indringende angst en dreigend gevaar.”
In haar 15 jaar bij onze partnerorganisatie Wefaq Association for Women and Children Care heeft directeur Buthaina Sobh nooit zulke beangstigende omstandigheden gekend als nu. Midden in de chaos blijft zij zich in Rafah richten op het ondersteunen van vooral vrouwen en kinderen. “Vrouwen lopen lange afstanden om water te halen en moeten uren in de rij staan voor het toilet. Noodgedwongen nemen ze hun toevlucht tot openbare plekken.” Om hun privacy en waardigheid te beschermen zorgde Buthaina voor zo’n 30 ‘women-only’-badkamers in opvangcentra in Rafah, wat met dankbaarheid werd ontvangen. “Ik zal nooit de voelbare opluchting onder de vrouwen vergeten.”
“De namen van mijn dochters zijn Carmel, naar de berg Karmel in Palestina, en Banyas. Plaatsen in Palestina waarvan we altijd droomden om ze te bezoeken, maar dat kan niet vanwege het beleg. Nu dromen we alleen maar om naar ons huis in Gaza te gaan! Ik noem mijn baby ‘Diyar’, wat ‘huis’ betekent in het Arabisch, omdat onze enige wens is om terug te keren naar ons huis en misschien zal hij ons geluk brengen.”
“Voor de oorlog waren we bezig met de voorbereidingen voor de komst van onze baby. Het inrichten van een speciale plek in ons nieuwe huis, het schilderen van de kamers, het kopen van mooie lampen voor zijn kamer. Nu is alles inclusief ons huis verwoest.”
"De gedachte aan hoe ik onder deze omstandigheden zal bevallen is overweldigend."
“Ik heb veel gehoord over bevallingen in opvangcentra en de verhalen waren allemaal heftig, wat mij erg bang maakt. Elke dag vraag ik me af hoe mijn bevalling zal verlopen. Tijdens de geboorte van mijn eerste dochter kreeg ik last van ernstige bloedingen en had ik een bloedtransfusie nodig; bij de tweede kreeg ik acuut zuurstoftekort en moest ik een keizersnede ondergaan. Aangezien mijn zwangerschap zonder de oorlog al een uitdaging was, kun je je mijn angst en gedachten voorstellen over hoe mijn bevalling nu zal verlopen.”
“De gedachte aan hoe ik onder deze omstandigheden zal bevallen is overweldigend. Ik vrees voor mijn gezondheid en de toekomst van mijn kinderen.”
Dit interview is afgenomen op 2 februari. We proberen opnieuw contact te krijgen met Wesal, maar vanwege de verstoorde communicatiemogelijkheden in Gaza is dat nog niet gelukt.
Wat kan jij doen voor vrouwen als Wesal?
- Voor iedereen in Gaza, maar zeker voor vrouwen als Wesal, zijn een staakt-het-vuren en het toelaten van hulpgoederen cruciaal. Teken de petitie en eis van onze regering dat ze daarop aandringen.
- We stapten naar de rechter om te zorgen dat Nederland stopt met het leveren van F-35-onderdelen aan Israël. De rechter gaf ons gelijk, maar de staat ging in cassatie. Een cassatieproces is kostbaar en tijdrovend, jouw bijdrage is dus enorm welkom.
- We zorgen samen met onze partners voor schoon drinkwater, eten, en sanitaire voorzieningen, maar het is nog lang niet genoeg. Jouw bijdrage is onmisbaar!
