De klimaatcrisis voedt het wereldwijde hongerprobleem
Er is een direct verband tussen de klimaatcrisis en honger, dat wisten we al. Nu blijkt uit het nieuwste Oxfam-rapport, Hunger in a heating World dat Extreme honger in de laatste zes jaar meer dan verdubbeld is in de 10 ergste klimaatbrandhaarden van de wereld. De negatieve invloed van klimaatverandering op de voedselvoorzieningen toont zich met name in de zogenaamde klimaatbrandhaarden. Dit zijn landen met de meeste VN-hulpoproepen als gevolg van extreem weer, waaronder Somalië, Haïti en Kenia.
Meer extreem weer, meer extreme honger
Acute honger is de realiteit voor 48 miljoen mensen (waarvan 18 miljoen oog in oog staan met hongersnood) . In 2016 was ging het nog om 21 miljoen. Verwacht wordt dat dit aantal alleen maar zal toenemen door de opwarming van de aarde. Oxfam Novib klimaatexpert Jacqueline Persson: "Klimaatverandering is een steeds sneller tikkende tijdbom. Klimaatverandering zorgt ervoor dat extreem weer zoals droogte, cyclonen en overstromingen – die de afgelopen 50 jaar vervijfvoudigd zijn – frequenter en dodelijker worden. Sinds 2018 zien we dat honger wereldwijd weer dramatisch toeneemt. Bovendien versnelt klimaatverandering de wereldwijde ongelijkheid."
Wel de klimaatlasten, niet de economische lusten
De tien grootste klimaatbrandhaarden zijn de volgende landen: Somalië, Haïti, Djibouti, Kenia, Niger, Afghanistan, Guatemala, Madagaskar, Burkina Faso en Zimbabwe. Het Afrikaanse continent wordt dus disproportioneel hard geraakt door klimaatverandering. Met name in Oost-Afrika leidt extreme droogte tot vee-sterfte en dreigende hongersnood. In Kenia heeft de huidige droogte bijna 2,5 miljoen dieren gedood en hebben 2,4 miljoen mensen dagelijks te maken met honger. Deze mensen vangen de hardste klappen op van klimaatverandering, terwijl ze er het minst aan hebben bijgedragen. Het Afrikaanse continent is verantwoordelijk voor slechts 3% van de totale historische CO2-uitstoot. Ter vergelijking: de rijke G20-landen zijn samen verantwoordelijk voor meer dan 75% van de CO2-uitstoot.
Wij staan op voor klimaatrechtvaardigheid
De klimaatcrisis versterkt ongelijkheid wereldwijd. De meest kwetsbare groepen worden het hardst getroffen en beschikken niet over de middelen om zich hiertegen te weren. We zien dit nu helaas ook in Pakistan. Wereldwijde actie is daarom nú nodig. Oxfam Novib roept politici op om de klimaatambities op te schroeven. De aarde kan en mag niet meer dan 1,5 graden Celsius opwarmen.Daarnaast moeten rijke, geïndustrialiseerde landen hun (financiële) verantwoordelijkheid nemen voor klimaatschade wereldwijd, door middel van een klimaatschadefonds. Deze landen zijn grotendeels verantwoordelijkheid voor de klimaatcrisis. Dat is klimaatrechtvaardigheid.
