Maak verdedigers van land en natuur niet monddood
Vandaag staat in het teken van International Human Rights Defenders Day. En dit jaar valt het precies tijdens de VN-Klimaattop in Madrid. Maar wat hebben die twee dingen met elkaar te maken?
Door Ikram Cakir, GROW Campaigner (op de foto vierde van links) en Imke Greven (tweede van rechts)
De klimaatcrisis is een feit. Maar er is hoop voor een betere planeet. Die ligt in handen van inheemse volken en lokale gemeenschappen die hun land, bossen en wateren verdedigen. Zij leven in en beheren namelijk veel van 's werelds grootste bossen en hotspots voor biodiversiteit.
Gebrandmerkt als criminelen
Hoe kan het dan dat deze inheemse volkeren en lokale gemeenschappen die hun land en mensenrechten verdedigen, elke dag worden gebrandmerkt als criminelen, opgesloten worden in gevangenissen of voor de rechter moeten verschijnen?
Zij worden door overheden, bedrijven en media geportretteerd als obstakels voor ontwikkeling, als risico’s voor de nationale veiligheid. Ze worden beschuldigd van het ondermijnen van traditionele waarden of het bijdragen aan ontwrichtende gewelddadige gebeurtenissen. Alles om ze zwart te maken en ze van hun land te verdrijven.
Bewuste strategie
Dit is een bewuste strategie om ervoor te zorgen dat deze gemeenschappen stoppen met het opkomen voor hun rechten en het verdedigen van de aarde. Land- en mensenrechtenverdedigers worden dus geconfronteerd met enorme risico's en bedreigingen als gevolg van het werk dat ze doen, of vanwege wie ze zijn.
Einde aan geweld
Inheemse volkeren en lokale gemeenschappen eisen een einde aan de criminalisering en geweld waarmee ze worden geconfronteerd vanwege het verdedigen van hun land- en mensenrechten. Van het land, de bossen en de rivieren die zij beschermen zijn niet alleen zij, maar wij allemaal afhankelijk in de strijd tegen klimaatverandering.
Oxfam Novib is trots om onderdeel te zijn van deze beweging. Daarom riepen we samen met duizenden mensen regeringen en bedrijven op een einde te maken aan de criminalisering van inheemse en lokale gemeenschappen, hun landrechten te erkennen en te respecteren.
Wat hebben we bereikt?
- In onder andere Nepal, Thailand, Bangladesh, Filippijnen, Mexico, Guatemala en de Democratische Republiek Congo (DRC) hebben organisaties acties ondernomen om aandacht te vragen voor landrechtenactivisten die gecriminaliseerd worden en hen te ondersteunen.
- We hebben internationaal aandacht gecreëerd voor deze land- en mensenrechtenverdedigers:
Bernardo Caal is een inheemse Q’eqchi-leider uit Guatemala die momenteel een gevangenisstraf van zeven jaar uitzit. Zijn misdaad? Het verdedigen van de rivier Cahabón, een van de grootste van het land, tegen twee hydro-elektrische dammen. Door de bouw van die dammen zijn namelijk vele hectaren primaire bossen verwoest en hebben 195 gemeenschappen beperkt toegang tot water. Bernardo is niet de enige landrechtenverdediger in Guatemala die wordt gecriminaliseerd: alleen in 2019 al zijn meer dan 277 mensen getreiterd, vervolgd of onder valse beschuldigingen in de gevangenis gezet.
De Wayúu-vrouwen in Colombia verdedigen hun land en water tegen vervuiling veroorzaakt door een kolenmijn. Dat terwijl Colombia de op één na gevaarlijkste plek ter wereld is om de rechten op land en het milieu te verdedigen. Om de twee weken wordt een vrouw die landrechten verdedigt, vermoord.
In de Filipijnen werd President Duterte gevraagd om “De Compostela 5” vrij te laten en het milieu te beschermen. Zij zijn een leden van groep van boeren en inheemse gemeenschappen die het land van hun voorouders beschermen tegen de komst van een goudmijn.
En in DRC is een Pygmee inheemse leider, Kasole Kalimbiro, gevangengezet na valse beschuldigingen voor het verdedigen van landrechten tegen "natuurbehoud". Het land waarop zijn gemeenschap woont, is aangewezen als natuurgebied. Ze zijn daarom verbannen van de grond waar zij al generaties op leven.
Online solidariteit
Daarnaast riepen we mensen wereldwijd op hun solidariteit met gecriminaliseerde land- en mensenrechtenverdedigers te tonen, door foto’s van zichzelf te maken met tape over hun mond. Zo symboliseren ze de mensen die monddood worden gemaakt, simpelweg omdat ze opkomen voor het behoud van hun land en de natuur.
