Hoe vergroot de coronacrisis ongelijkheid? 3 feiten
Allemaal voelen we de heftige gevolgen van de coronacrisis. De zorg kraakt in haar voegen. We moeten afscheid nemen van dierbaren. Wereldwijd verliezen miljoenen mensen hun baan, of zien hun eigen bedrijf ten onder gaan. Ondertussen profiteert een klein clubje superrijken volop van de pandemie. Hoe komt het dat corona ongelijkheid vergroot?
1. Niet iedereen heeft toegang tot een vaccin
Sinds het coronavaccin beschikbaar is, zijn landen zo snel mogelijk begonnen met het vaccineren van hun inwoners. Maar het zijn vooral rijke landen die vooraan stonden bij het opkopen van deze vaccins.
Rijke landen (samen goed voor slechts 13% van de wereldbevolking) hebben al meer dan de helft (51%) van alle doses gereserveerd. Dat is genoeg om hun bevolking in totaal 3 keer te kunnen vaccineren! Ondertussen zal in ontwikkelingslanden dit jaar waarschijnlijk slechts 1 op de 10 mensen gevaccineerd kunnen worden.
‘Iedereen probeert zijn eigen hachje te redden. En dat is jammer, want uiteindelijk geldt het adagium: we zijn pas veilig als iedereen veilig is.’ - Stefan Verwer, campagneleider ongelijkheid bij Oxfam Novib
In dit item van EenVandaag wordt uitgelegd hoe het komt dat de toegang tot het vaccin zo oneerlijk verdeeld is:
Het vaccin-item begint vanaf 9:08
Leestip: Hoe langer mensen zonder vaccins zitten, hoe langer zij lijden onder de gevolgen van de coronacrisis. Hoe zorgen we ervoor dat iedereen straks veilig is? Lees hier meer over de toegang tot het coronavaccin.
2. Coronamaatregelen raken de allerarmsten extra hard
Overal ter wereld veroorzaakt de pandemie dodelijke slachtoffers, strenge maatregelen en grote onzekerheid. Maar waar wij in Nederland door een sterke economie, goede gezondheidszorg en een financieel vangnet de grootste klappen kunnen opvangen, worden mensen in ontwikkelingslanden extra hard geraakt.
De economische en sociale gevolgen van de coronacrisis in ontwikkelingslanden zijn groot: massale werkloosheid bijvoorbeeld, verstoring van de voedselproductie en onvoldoende humanitaire hulp doordat lockdowns de toegang bemoeilijken. Veel mensen in ontwikkelingslanden zijn dagloner. Door lockdowns en andere maatregelen kunnen zij hun werk niet meer doen. Een financieel vangnet en steunmaatregelen ontbreken vaak. Een dag niet werken verkleint de kans op besmetting, maar betekent voor mensen in ontwikkelingslanden een dag geen eten.
Hierdoor kunnen meer mensen komen te overlijden door honger dan door het virus zelf: mogelijk tot zo’n 12.000 mensen per dag. 121 miljoen mensen kunnen zo naar het randje van hongersnood worden geduwd.
We kunnen dit voorkomen. Met jouw donatie zorgen we voor voedsel, cash geld en voeren we actie voor gelijke toegang tot zorg en vaccins. Zodat we straks allemaal veilig en gezond de crisis uitkomen.
3. Water en zeep is niet overal vanzelfsprekend
Anderhalve meter afstand houden, regelmatig de handen wassen: we kunnen de woorden van Mark Rutte inmiddels dromen. Het zijn simpele dingen die je zelf kunt doen om de voorspreiding van corona te voorkomen. Maar hoe houd je anderhalve meter afstand in een overol vluchtelingenkamp? Waar vind je schoon water in een sloppenwijk? Voor veel mensen zijn zulke vanzelfsprekendheden onmogelijk. Sanitaire voorzieningen ontbreken vaak. En wie nauwelijks geld heeft om te eten, kan zich geen duur water veroorloven om keer op keer de handen mee te wassen.
In de strijd tegen ziekte-uitbraken zoals corona is snel in actie komen van levensbelang. Oxfam Novib startte kort nadat de coronapandemie toesloeg met het aanleggen van waterpunten, kranen en toiletten. We leveren zeep en geven we mensen levensreddende voorlichting over hygiëne en handenwassen. Daar gaan we mee door zolang dat nodig is. Meer over ons werk bij grote ziekte-uitbraken zoals corona lees je hier.
Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang ze in je mailbox!
Beatrice
Toen corona toesloeg, verloor ik mijn werk. Nu worstel ik om eten te kunnen betalen
Amina uit Kenia draagt de zorg voor haar ouders, broertjes en zusjes en haar zoon. Met haar werk in een schoonheidssalon verdiende ze genoeg om de huur te betalen en eten op tafel te krijgen voor het hele gezin. Tot corona toesloeg en ze haar werk verloor. ‘We kunnen alleen ’s avonds eten, omdat ik niet meer kan betalen. Soms heb ik niet genoeg geld om water te kopen.’
